Serotoniczny zespół zdrowego myślenia
Chory wymysł ubzduraną myślą
Hiperbola autodestrukcyjnych uczuć
Intensywna samotność w głębi umysłu
Zobrazowanie upadku i beznadziei
Opuszczone przez ludzi wspomnienia
Ich wyblakłe twarze i nieme
Dusza moja powoli umiera
sobota, 22 kwietnia 2017
piątek, 14 kwietnia 2017
Veiller. - Pociąg
Ból.
Napędza moje życie
Lokomotywa sprzecznych uczuć
Potrzeba miłości, nienawiść
Bezrozumny pęd bez hamulców
Przekładanka szaleństwa i normy
Cały ja - worek sprzeczności
Jadący gdzieś w zapomnianym wagonie
Z tyłu składu pociągu
Mknę po zardzewiałych torach
Nie trzymam się wcale szyn
I jedyne co wiem
To że wykoleję się na pierwszym zakręcie...
Napędza moje życie
Lokomotywa sprzecznych uczuć
Potrzeba miłości, nienawiść
Bezrozumny pęd bez hamulców
Przekładanka szaleństwa i normy
Cały ja - worek sprzeczności
Jadący gdzieś w zapomnianym wagonie
Z tyłu składu pociągu
Mknę po zardzewiałych torach
Nie trzymam się wcale szyn
I jedyne co wiem
To że wykoleję się na pierwszym zakręcie...
sobota, 1 kwietnia 2017
Veiller. - Bądź dobry dla samego siebie
Bądź dobry dla samego siebie
Bo nikt inny nie będzie
Rozwijaj się, jak dziki kwiat
Niszcz wszystko co wkoło ciebie
Bądź samotnym kwiatem na polu
Który zamieni się w drzewo
Duszące wszystko pod sobą
Tak to ja, cały ja
Tak już czekam od lat kilku
Na coś co nie nadejdzie
Miłość, przyjaźń, szczęście i spokój
"Rań wszystkich jak możesz, bo oni zranią ciebie"
Tak zawsze będzie
Trzymaj się natury, trzymaj się siebie
Bo to jedyne czego Ci nie odbiorą
Bo nikt inny nie będzie
Rozwijaj się, jak dziki kwiat
Niszcz wszystko co wkoło ciebie
Bądź samotnym kwiatem na polu
Który zamieni się w drzewo
Duszące wszystko pod sobą
Tak to ja, cały ja
Tak już czekam od lat kilku
Na coś co nie nadejdzie
Miłość, przyjaźń, szczęście i spokój
"Rań wszystkich jak możesz, bo oni zranią ciebie"
Tak zawsze będzie
Trzymaj się natury, trzymaj się siebie
Bo to jedyne czego Ci nie odbiorą
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)
