Veiller. - Krótki spacer

Idąc spacerkiem z miłością
ta złapała mnie
za rękaw i wskazała
"Patrz co za piękna dziewczyna
to ideał Twój"
kiedy zaś za nią spojrzałem
zobaczyłem jak patrzy
ale nie za mną
tylko patrzyła w inną stronę
za swoją miłością

Veiller. - Dla Ciebie

Jestem na krańcu świata gdzie morze styka się z lądem

Klęczę i podziwiam dzieło stworzenia

W ogromie wzburzonego morza

Szukam Jego - mojego Boga

Czekam na Jego znak wśród spienionych fal

Dłońmi gładzę suchy piach

Tysiące ziarenek przesypuje przez swoją dłoń

I czuje się tak jak ten proch gdy widząc Jego wzrok

Cichym szeptem wzywam go i uwielbiam jego majestat

Ukryty w złocistych promieniach słońca

Patrzę na brodę jego białych postrzępionych chmur

Oblicze nieskończonych lat i nieśmiertelnej miłości

Widzę ogrom oceanu któryś stworzył

Piękno morskiego stworzenia wśród koralowych raf

Smukłe ryby, jak srebrzyste strzały

Mknące wśród morskiego kwiecia

W ucieczce przed rekinem, wilkiem mórz

I pomyśleć - że to wszystko stworzyłeś Ty!

Morskie ptaki śpiewające pieśni dla Niego

Raz po raz łowiące wielkie ryby

Kolorowe ptaki w radosnym tańcu

W pędzie życia nawet one nie zapominają

O swoim przedwiecznym Stwórcy

Bo wiedzą że wszystko stworzyłeś Ty, Boże!

Mrowie pełzającego stworzenia

W pyle lub w wodzie, z łuskami lub bez

Kolorowe jaszczurki biegające po drzewach

Chytry, gruboskórny krokodyl wraz z głośnymi żabami

I zdradziecki wąż ukryty wśród piasków pustyni

To wszystko chwali Ciebie, Panie!

Cykady świergolące na wielkich drzewach

Zabiegane mrówki wśród swoich twierdz

Świerszcze skaczące wśród traw

Nie mające czasu na nic

Zwinny pająk jak i pracowita pszczoła

Każde stworzenie żyje dzięki Tobie!

Tyś urodził się wśród krów i owiec w stajni

Które klękały i oddawały Ci cześć

Wilk zły ani dumny lew nigdy nie tknął wiernego Tobie

Choć nie ludzie nieśli Cię na rękach lecz osioł na swym grzbiecie

Gdy zdążałeś do Jerozolimy

I czyż całe stworzenie Twoje nie jest wspaniałe?

A ja i Ty przyjacielu, wśród tych stworzeń najmniejsi

Grzeszni, słabi i wątli jak trawy

Uginane Boskim tchnieniem

To myśmy przybili Cię do krzyża i przebodli bok

I w krwi bliźniego i cierpieniu stworzeń Twych kąpiemy świat

A Ty Boże...

Wciąż nas kochasz, choć jesteśmy grzeszni...

Veiller. - Kocham

W odbiciu Twoich oczu szukam iskierki nadziei

Że nie zgubię się samotnie w życia kniei i nie zaznam więcej płaczu

Ciągle marzę by słyszeć cichy szept Twój

Choćby w najczarniejszej nocy

Być prowadzony przez Ciebie, choćby w dół

Upaść na samo dno, choćby być przez chwilę

Obok Ciebie! Tylko obok Ciebie!

Bo jesteś Tą, moim natchnieniem,
pragnę każdego dnia przy sobie Cię mieć

Każdego dnia oglądać Twój uśmiech

Tańczący wraz z moim w lustrze

Patrzeć w te piękne jasno brązowe oczy

Które kocham! Kocham nad życie!

Mimo że brnę w ciemniej nocy i nie widzę ścieżki przez sobą

Błysk Twoich oczu i głos prowadzi mnie w dal

W bezpieczne miejsce, do mojej przyszłości

Chciałbym krzyczeć, wyzbyć się tych wszystkich emocji które mnie niszczą, lecz kiedy otwieram usta... Wydobywa się tylko szept...

Veiller. - Please

Uwolnij mnie ze swej miłości Boże!
Uwolnij od niej
Bym mógł w spokoju odejść
Bez płaczu i zgryzoty
Zagłębić się w nicość
Wszech wieczną pustkę

Opuść mnie Panie
Bo wiem że tam jesteś
Mimo że mnie kochasz
Ja nie daję rady kochać Ciebie

Zabierz do siebie!
Twoje Jeruzalem upadło
Na Ziemi zostało tylko piekło
W którym każesz mi żyć
Czy Twoje niebiosa to kłamstwo?!