Mój umysł stał się domem szaleńca
W powybijanych oknach jaźni zieje pustka
Marzenia splatane w głowie od tylu lat
Były poronionym i niechcianym płodem
Ty! Wężu oplatającym me lico
Kąsałaś rękę która leczy
Lecz jad Twój znam tak dobrze
Że zginąć mi nie da - ręka uschnie, zgnije
Dla lubej łuską nie okrytą jej zabraknie
Senny kikut do snu będzie pieścił
Włosy diamentem łez upstrzone
wtorek, 29 maja 2018
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)

0 komentarze:
Prześlij komentarz